Piece of Architecture

Architecture is something to be seen and to be lived. In the meantime the counter of our image stock is rapidly running towards 2000 so selection is inevitable. We will show the city in the coming postings by picturing a topic. For example very modern buildings. Or buildings that once were modern. Old buildings. Western antique. The emperial palaces view. Today a very western approach in such a review: the pattern of the streets.


The street pattern of Tokyo is comparable with Paris. A fine maze of small streets through which run a number of wide avenues. Contrasts can be stunning. Once you ride along skyscrapers, turn right and you find yourself amidst tiny houses.








Maybe the most common kind of street in Japan. Narrow. Houses are positioned half a meter form the border of the lot. Just enough space for some plants. Then the public road, a kerb, a concrete gutter. Tarmac to the other side of the street. Two clear lines mark the car designated area.


You can find the cadastral data right in the street here. Corners of lots are marked.
Here you see a lot in property bordering the public road:


The dark edge is private. The concrete in the kerbing shows an arrow to the upperleft indicating the exact border. The kerbing apparently is public property.





Hier en daar bevinden zich kleine ‘ongelukjes’ in het stratenpatroon. Een grote straat doorsnijdt het fijne netwerk zodanig dat van de oorspronkelijke kavel alleen een driehoekig puntje overblijft. In Amsterdam vindt je dat soort puntvormige kavels ook. Daar waar de Jordaan de Prinsengracht ontmoet staan veel huizen met een rare scheve plattegrond.


Gebouwen met een scherpe punt werden niet erg op prijsgesteld in oostelijk Azië. Vandaar dat je van die ronde toestanden tegenkomt.





Een leuke en vrolijke is deze. Een beetje ontdeugend en zo.


Dit is mijn favoriet. Ja, er zit een scherpe punt aan, dat is opmerkelijk, maar die ronde openingen verzachten dat wel goed en de punt wijst niet naar een aangrenzend gebouw. Niemand wordt dus gekliefd door deze schijnbare bijl. Het is echt een mooi gebouw. Hier ontstaat die rare vorm van de kavel doordat de straat die langs de rivier loopt ineens de rivier over moet. Een raar puntje bleef toen over.



"Maar waarom is een stratenpatroon nou een westers vertrekpunt, mijnheer de architect?".
In Japan worden huizen niet geadresseerd met de straat waaraan ze liggen. Er zijn een hoop straten zonder naam. Die hebben ze niet nodig. Hoe doet de postbode dat dan...
Elke wijk heeft een naam. Wij wonen in Shirokane (dat ligt in Minato-ku, een stadsdeel van Tokyo). Door de wijk lopen een aantal grote straten, die de wijk opdelen in buurten die een nummer hebben. De kleine straten delen de buurten op in blokken. Die blokken hebben ook een nummer. Binnen het blok heeft elk huis zijn eigen nummer, op chronologische volgorde van uitgifte van de kavel. Dus wat door elkaar. Ons adres is daarom Shirokane 2-3-23.
De Japanse opzet gaat dus uit van de gebouwde omgeving, de westerse gaat uit van de publieke ruimte.
De echt eigenwijze lezer zal nu opmerken dat het Nederlandse postcode systeem precies zo werkt als de Japanse adressering: het postcodenummer is de wijk, de eerste letter is de buurt, de tweede letter is het blok. Het huisnummer doet de rest.
Tijdens de Amerikaanse bezetting na 1945 werden adressen met straatnamen ingevoerd. Toen de Amerikanen vertrokken mochten ze dat systeem weer mee naar huis nemen...